etsen op het netvlies
Het gaat niet om het ophalen van herinneringen, het gaat om het herinneren van een ontwikkeling. Hoe veranderingen door iemand heen spoeln en hun sporen achterlaten. Je hebt een kathedraal in je hoofd die je vak verbeeldt. Daar probeer je een 3D maquette van te maken, ook in je hoofd. Je komt niet verder dan een onontwarbare plattegrond, waar de belangrijkste punten als pilaren uit omhoog steken. Wat overblijft is enkele van die punten te memoreren. Een collage van eigen schrijfsels, met citaten en stukken van, of samen met anderen. Dat moet wel een hybride resultaat opleveren, - trouw aan het adagium: vertel het verhaal neit rechtstreeks en zeker neit helemaal.
Source:
Vogels, Frits (2016): etsen op het netvlies. bewegingstheater. Netherlands: Zuiderzwaluw, spine.